Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Πάλι μόνη



























Γύρισα σπίτι μετά τη δουλειά κι ήμουν τόσο εξαντλημένη.
Έκλεισα τα μάτια και σ' έφερα κοντά μου.
Ο ύπνος ήρθε τόσο φυσικά, σαν να ηρεμούσα στην αγκαλιά σου.
Τα όνειρα σε φέρανε μαζί τους.
Θεέ μου! Ήσουν τόσο τρυφερός... Μ' αγαπούσες...
Ξύπνησα απότομα.

Και ήμουν πάλι μόνη. Παγωμένη μέσα στο καλοκαίρι.

Τώρα είναι βράδυ και ο ύπνος μ' έχει ξεχάσει.
Όπως εσύ.

Και είμαι πάλι μόνη. Παγωμένη μέσα στο καλοκαίρι...

MIPS

1 σχόλιο: