Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Ο μικρός πρίγκιπας


Λύπη μπλε
στο χρώμα της θάλασσας
σαν γέρνει πάνω της φεγγάρι

Όνειρα μαβιά
στο χρώμα του θανάτου
σαν παίρνει Άδης παλικάρι

Χαρά ροδακινί
Στο χρώμα της αβύσσου
σαν πέφτει νια και χάνεται

Μοναξιά μενεξελί
στο χρώμα των πανσέδων
σαν γέρνουν στο σκοτάδι

-Και η αγάπη;
Τι χρώμα έχει η αγάπη;
Ξέχασα να ρωτήσω…

-Αγάπη βυσσινί
στο χρώμα του βελούδου
σαν άγγιγμα μητέρας


-Κι ο έρωτας;
Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
Αν ξέρεις μόνο πες μου…

-Αν ξέρω…

Έρωτας πολύχρωμος
στο χρώμα ουράνιου τόξου
σαν χάνεται στο βάθος

-Έτσι ε;
Ο έρωτας που χάνεται στο βάθος…
Είπε το ρόδο τον πρίγκιπα κοιτώντας.
Είδε εμπρός του το κενό
Μισάνοιξε τα χείλη
Και σπάραξε…
Για έρωτα που εχάθη…

Δημιουργός : MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου