Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Χάνομαι


Χωρίς αισθήματα
Πάγωσα καρδιά μου…

Δεν αγαπάω πια…
Στην αγάπη είναι δυο
Δότης και λήπτης
Μόνο δίνω…

Δεν πονάω πια…
Στον πόνο είναι δυο
Θύμα και θύτης
Μόνο θυσιάζω …

Δεν φοβάμαι πια…
Στον φόβο είναι δυο
Γνώστης και δράστης
Μόνο γνωρίζω …

Δεν λυπάμαι πια…
Στην λύπη είναι δυο
Φταίχτης και σακάτης
Μόνο φταίω…

Δεν ελπίζω πια…
Στην ελπίδα είναι δυο
Φορέας και εφιάλτης
Μόνο φέρω…

Τι απ’ το παρόν μου
μ’ απελπίζει τόσο,
που καταφύγιο ζητώ
σε άλλους κόσμους;

Είναι που δεν αγαπάω
Είναι που δεν πονάω
Είναι που δεν φοβάμαι
Είναι που δεν λυπάμαι

Δε σ’ ακούω πια
Δεν έχει σημασία
Πάγωσες καρδιά μου
χωρίς αισθήματα

Μα μόνο εσέ αισθάνομαι
Και χάνομαι, καρδιά μου


Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου