Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Η Ζωή... Ανάποδα























Πεθαίνεις και ο θάνατος γεννιέται

Τώρα πλησιάζεις
Ακούς το χτύπο της καρδιάς του
Συντονίζεσαι

Φοβάσαι
Και ο φόβος σου μουδιάζει το μυαλό
Μωραίνεσαι

Ύστερα συνηθίζεις
Κι η ζωή σου άξαφνα
Γίνεται βαρετή

Συστείνεται σαν εραστής
Σκαμπανεβάζει τη ζωή σου
Ενώ εσύ ασφυκτιάς

Τώρα σου είναι άγνωστος
Είναι αυτό που όλοι ξέρουν
Μα κανένας δε μιλά

Γεννιέσαι και ο θάνατος πεθαίνει

MIPS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου