Ουτοπία

Έρημος… και συ οφθαλμαπάτη…
Στρόβιλος μέσα στο χρόνο
με συνεπαίρνεις…
και παραδίνομαι!
Στροβιλίζομαι ,
χαρίζοντας σου
ένα απροσδιόριστο χαμόγελο
Όμορφο είδωλο στον καθρέφτη,
μα τίποτα παραπάνω από μια ψυχή
εγκλωβισμένη στο γυαλί!
Και η αγάπη σου εθιστική,
όπως και η μοίρα που την γέννησε
Τυφλωμένη από την άμμο της ερήμου
δεν βλέπω μακριά!
Κάθε κόκκος …στάλες έρωτα
Στα μάτια μου… στα μάτια σου
που δεν ειδώθηκαν ποτέ…
Δεν βλέπω δρόμο
για να περπατήσουμε…
Ελπίζω σε μια όαση,
για να ξεδιψάσω…
Όμως είναι ουτοπία…
Και η αγάπη επικίνδυνη,
μυστήρια…. εξωτική!
Νύχτες ξαστεριάς,
με πέπλα θλίψης
Βραδιές ερημιάς
και εγώ μοναχική οδοιπόρος
στο πουθενά,
στο ξεχασμένο παρόν,
όπου είσαι απών!
Ανεμοθύελλα σκέψης
σκορπά λάθη ζωής
Συνοδοιπόρος αγέρας,
στερνός ταξιδιώτης του χρόνου
όνειρα κάνει…
για μια ουτοπία!
Και δεν είσαι εδώ,
…….γλυκιά μου οφθαλμαπάτη!

Και η ζωή με ρωτά… «τι κάνω εδώ;»
-Ζωή μου… περιμένεις για να ζήσεις!

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2010