Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.
Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.
δεν διαβάζει…
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Λίλιθ
Χωρίς πόδια
Χωρίς χέρια
Χωρίς εναγκαλισμούς
και περιπτύξεις
Απόσπασμα του Αδάμ
Του αέναου άντρα
Αιώνιο ανδρόγυνο
ασπάστηκε στα δυο
Μα είναι στέρφα η καρδιά
και όλο τον προσμένει
Η Λίλιθ έτσι μοναχή
στην κόλαση διαβαίνει
το ήμισυ αναζητά
ως φάντασμα της νύχτας
ως τέρας
ως δαιμονικό
ως μάγισσα της μοίρας
σαγήνες να απλώνει
Mα είναι ματαιότης
Άνεμος καταστροφής
όλα τα συνεπαίρνει
και αυτή γυναίκα ερπετό
τιμωρημένη απ’ τον θεό
μια λύση πια γυρεύει
Mα είναι ματαιότης…
Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου