Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Τίποτα... άρνηση στο καθόλου


Τίποτα… δεν μου χει μείνει … τίποτα
καρδιά μου…
Δεν έχω τίποτα να γράψω…
Ούτε σύμφωνα… ούτε φωνήεντα…
Ούτε σκέψεις … ούτε λέξεις…
Τίποτα!
Όλα δικά σου ήτανε… ό,τι έγραφα δικό σου…
Τώρα μόνο τέσσερα γράμματα μου μείνανε…
Αιωρούνται μπροστά στα θολά μάτια μου…
Δεν υπάρχουν στην καρδιά μου…
Δεν υπάρχει η καρδιά μου…
Μόνο κομμάτια πεταμένα..
Μόνο κραυγές απελπισίας…
Και δάκρυα…
Δάκρυα…
Δάκρυα…

Δημιουργός : ΜIPS

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου