Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Νερό της Λησμονιάς




Νερό σταλάζει από τη ματιά
Νερό κυλά η ψυχή μου
Νερό που φέγγει στη νυχτιά
Νερό στην αρπαγή μου
Νερό που σβήνει τη φωτιά
Νερό που ξεδιψάει
Νερό που τρέφει τα πουλιά
Νερό που σπαρταράει
Νερό ραντίζουν ουρανοί
Νερό και τα φεγγάρια
Νερό βαφτίζει τις πνοές
Νερό και τα χορτάρια
Νερό μ’ αγκάλιασε με μιας
Νερό και με λυτρώνει
Νερό ουσία αρχέγονη
Νερό και με παγώνει
Νερό της λησμονιάς αρχή
Νερό και των σπερμάτων
Νερό της γης η χαραυγή
Νερό και των πνευμάτων
Νερό πικρό εξαγνισμού
Νερό της αμαρτίας
Νερό πλημμύρισμα του νου
Νερό της ευτυχίας
Κόσμος γεννιέται από νερό
Νερό τον καταστρέφει
Νερό και μέ η φτιάξη μου
Γέννα και θάνατος μου
Νερό με κέρασες εσύ
με γάνωσες με δίψα
Νερό της λησμονιάς
...δεν έπνιξες τη μοίρα
Και έτσι πεθαίνω σιωπηλά
Σε βύθισμα πελάγου
Αρχή του κόσμου το νερό
Μα εσύ σαι ο κόσμος όλος
Δίχως νερό πώς να σωθώ;
Δίχως την ύπαρξη σου;
Δίχως της νύχτας τη μιλιά;
Δίχως την σύζευξη σου;

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2010

1 σχόλιο: