Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.
Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.
δεν διαβάζει…
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
Ρολόι
Ασταμάτητα τους δείχτες
που κυλούν παρατηρώ
Και συνέχεια μετράω
το ατελείωτο κενό
Χρόνο θέλω ν’ αψηφήσω
Μα γυρνάς μες το μυαλό
Δίνεις χρώμα στ’ όνειρο μου
Την καρδιά μου ψηλαφώ
Ατέλειωτη σιωπή σου
αναπάντητο γιατί
Άλλο να σου πω δεν έχω
Η ματιά μου θα χαθεί
«Άπιαστα τα όνειρα σας…»
μου φωνάζουνε ξανά
«Ερινύες τα φιλιά σας…»
Και ο χρόνος σταματά
Η αυλαία πια θα πέσει
Θα χαθείς και θα χαθώ
Και ίσως κάποιος μας αντέξει
Το τεράστιο κενό
Δεν θα είμαι όμως εγώ…..
Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου