Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Πινελιές αναμνήσεων


Μικρά μπουμπούκια τα λόγια μας, σαν μας έβρισκε το ξημέρωμα
Ροδοπέταλα στρωμένο το κρεβάτι του μυαλού μου
Στιγμές σαν όνειρο, σαν δροσερό νεράκι της πηγής
Σ’ αισθάνομαι σαν τ’ αεράκι που αφήνει σημάδια στο πέρασμα του
Πολύχρωμες πεταλούδες τα χαμόγελα σου στολίζουν τη μέρα μου
Η τρυφερή σου καρδιά με κάνει να πετάω πιο ψηλά στα σύννεφα
Ξαπλώνω να ηρεμήσω πάνω στο φεγγάρι που μου χάρισες
Τα’ άστρα χορεύουν γύρω μου, στο σκοπό του τραγουδιού σου
Κλείνω τα μάτια ,είμαι στην αγκαλιά σου μαγεμένη
Κρατάς τον ήλιο και φωτίζεις τον κόσμο μου
Λαμπρό ουράνιο τόξο κατεβαίνεις να στεγνώσεις με τα φιλιά σου
τα δάκρυα του πόνου που πλημμυρίζουν τα μάτια μου
Στέκεις ακίνητος ,αλλάζοντας απλές αποχρώσεις που μ’ αρέσουν,
μέχρι να δεις το χαμόγελο πάλι στα χείλη μου…
Και σου τραγουδώ… πόσο σ’ αγαπώ
Μένω να κοιτώ τον πίνακα που ζωγράφισα απόψε με τις αναμνήσεις μας

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου