Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Το καθόλου


Μου παν κάποτε αξίζω
Δεν το πίστεψα ποτέ…
Αξίζεις…

Άνθρωποι που με διαγράψαν
Μου’ λεγαν αξίζεις
Δεν το πίστεψαν πότε…
Φάνηκε στην θεωρία
έγινε πράξη τους μετά
το καθόλου τους το δείχνει…
δεν αξίζω άλλο πια…

Η απόλυτη ακύρωση… μου
το καθόλου …τους

Μόνο γι’ Αυτόν έγραφα
Τελείωσε Αυτός……………..
Τελείωσαν και τα στιχάκια
Θα μου λείψουν και αυτά…

Μαζί του μόνο ένοιωθα να αγαπάω τον εαυτό μου..
Τώρα πια όχι… η απόλυτη ακύρωση…
Το καθόλου του!


Αγάπη αλήθεια!
Με έκανε να νιώσω..ό,τι δεν είχα ξανανιώσει
Δεν ήξερα πως είναι…
Πραγματικά!
Με άγγιξε χωρίς να με αγγίξει
Ούτε μια φορά

Κάποτε είχα διαβάσει κάτι σε ένα λεύκωμα
«Αγάπη είναι το συναίσθημα του θύματος προς τον θύτη…»
Τώρα κατάλαβα το νόημα..
Τώρα που έζησα αγάπη…
Δεν αξίζω γι’ Αυτόν…
Η απόλυτη ακύρωση…
Το καθόλου μου… βιασμός…
Το καθόλου του… βιασμός…

Θύματα και θύτες..πως μπερδευτήκαμε έτσι;

Άτακτες σκέψεις… χωρίς ειρμό..
Αυτόματες γραφές… χωρίς αύριο
Δεν έχω άλλο…..

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου