Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Μη μιλάς



























Μη μιλάς. Ξέρω πως τα δάκρυα στερέψανε, η αγάπη χάθηκε,
το αύριο φαντάζει χθες.
Μη μιλάς. Δεν μένει τίποτα να πεις, μόνο σιωπή, λύτρωση.
Μη μιλάς. Το σήμερα άγνωστο, παρελθόν ξεχασμένο,
προσπαθείς.
Μη μιλάς. Έχεις ήδη πει όσα άντεχα ν' ακούσω.
Μη μιλάς. Είσαι κιόλας πολύ μακριά, άπιαστος.
Μη μιλάς. Δεν υπήρχε ποτέ μέλλον εδώ.
Μη, σε παρακαλώ, μόνο φύγε πια...

Δεν μπορώ άλλο να σε ακούω.....

ΜΙPS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου