Αφωνία

Είσαι στο τίποτα πια, δεν σ' αγγίζει κανένα τώρα και κανένα εδώ.

Το αύριο δε ρίχνει τη σκιά του πάνω σου,

το χθες είναι χιλιάδες μίλια μακριά και το παρελθόν έχει σβηστεί.

Μέλλον δεν προδιαγράφεται.

Έχεις κλειστεί σε μια απόμερη και σκοτεινή γωνιά του μυαλού σου.

Αφωνία.

Κάθε απόγευμα δύεις πίσω από το βουνό,

μόνο για ν' αναδυθείς τα μεσάνυχτα απ' τη θάλασσα.

Το σκοτάδι σου άπειρο. Μόνος σύμμαχος. Η σιωπή κυριαρχεί στις σκέψεις σου.

Η ζωή πια δε σε ορίζει,

βαδίζεις προς τη γαλήνη της ανυπαρξίας.

Αφετηρία και προορισμός σου το σκοτάδι.

Υπήρξε ποτέ ευτυχία;

Έστω για μια στιγμή;

Μια μικρή στιγμούλα μέσα στο χρόνο;

Σε χωρίζει απ' αυτήν η κουρτίνα της λήθης,

ή ποτέ δεν την έζησες;

Τι θα σου πει η φλόγα του κεριού που επίμονα κοιτάζεις;

Μυστικά δεν κρύβει, οι απαντήσεις αλλού βρίσκονται.

Φως στο σκοτάδι.

Αλήθεια στο ψέμα.

Επίμονα σκαλίζεις τις μνήμες σου

και η ζωή έτσι όμοια κυλάει,

χωρίς ζωή...

MIPS