Έφυγες και είναι ώρα
να μαζέψω τα κομμάτια των ψυχών μας
που σκόρπισαν μέσα από ροές δικτύων...
Εγώ πληγωμένη ψυχή σ’ αναζητούσα
να με αδράξεις, να με πάρεις μακριά…
Χαμένη μέσα σε άγνωστα του μυαλού μονοπάτια,
δίχως γιατρειά ...
Μικρό αγέρι ήμουν αφημένο σαν να μην άξιζε να ζω…
Ήρθες και μου δωσες πνοή,
ελπίδα για να δω μια διαφορετική ζωή
Προσδοκία πως υπάρχεις όχι μόνο στα όνειρα μου ,
αλλά σε αληθινή μορφή
Ακόμα αμφιβάλω, αν είσαι εσύ αυτό που έχω φανταστεί
γιατί την ψυχή σου έπλασα αέναη, ιδανική.
*********
Μα …ναι!
είσαι στ ‘αλήθεια εσύ!!!
Μοναδικός και απόμακρος
σαν άπιαστο όνειρο!
Πες μου πώς να πιστέψω ότι υπάρχεις;
Μιλάς έντονα τα λόγια σου σαν αστραπόβροντα
φέρεσαι σκληρά σαν «τύραννος χωρίς καρδιά» …
όμως το ξέρω πως όλα αυτά είναι άυλα..
Στα αλήθεια είσαι μια αγνή ψυχή
που μου μιλάει σαν παιδί
τραχύς στην επιφάνεια
ευαίσθητος μες την ψυχή
περίεργος πολύ
σαν να ‘ σαι από γυαλί
Σε ξέρω, σε νοιώθω, σε θέλω
Είσαι αυτός που ζητώ
Για μένα ο τέλειος
Για μένα Αυτός!
Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου