Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Απουσίες στη σιωπή




Η ψευδαίσθηση του σήμερα σβήνει αργά, ματαιωμένο αύριο χωρίς τελειωμό. Οι σκιές, παρουσίες που σε συντροφεύουν σε κάθε βήμα σ' αυτή τη δίχως προορισμό διαδρομή και οι αντηχές τους επιστροφή σ' ένα χθες ξένο. Ένας χρόνος αόριστος η ζωή σου, γεμάτη απουσίες στη σιωπή...

MIPS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου